^{هـميـشه اين دل من پُـر تـوان نـمی مـانـد           بـيا كه در تن من بی تـو جـان نمی مـاند}

^{طفـيل خاك تو هستم مـرا به خود مگذار           گر اين شـود كه دلـم را امـان نمی مـاند}

^{به زیر بار غمت قــد خـم و شکسته شدم           به سن من كه كـسی قـد كـمان نمی ماند}

^{مگـو ز هـجـر نـنالـم تـو خـوب ميـدانـی           كه طـفل اشك چـو در ديـدگان نمی ماند}

^{مگـوی شكـوه ز هجـران نـبايـدت بـكـنـم           كه ساكت از غم هجران، زبان نمی ماند}

^{اگر كه نيست به رويم نشان خون جگری           ز بعد اين همه طـوفـان، نشان نمی ماند}

^{اگر چه گفته خضراست در بهار می آئی           ولی به عـمر من آنقدر، زمـان نمی ماند}

^{شكست گرچه دلم از فـراق، لـيك خوشـم           يقين كه دورۀ هجرت، جا ودان نمی ماند}

^{به  قصد بخـشش هجـران سـائلا بـر گـو           هـمـيـشه اين دل من پُـر تـوان نمی ماند}